4 biografie, po które warto sięgnąć w tym roku

Jeśli chodzi o mnie, wystarczyła jedna książka, żebym uznał ten rok za udany pod względem czytania dobrych biografii. Jedna, ale za to 1200 stronicowa, dwutomowa. O niej na końcu. Wcześniej chcę napisać o innych biografiach, które w tym roku przeczytałem i które mogą was zainteresować, bo opowiadają o życiu niezwykle ciekawych postaci.

„Tu byłem. Tony Halik”, Mirosław Wlekły
Z pewnością była to jedna z najlepiej wypromowanych biografii tego roku. Kim był Tony Halik? Starsi czytelnicy zapewne go pamiętają. Charakterystycznego głosu i udzielającej się, nawet z ekranu, energii chyba nie da się zapomnieć. Halik przez lata prowadził z Elżbietą Dzikowską program podróżniczy, pt. „Pieprz i wanilia”. Jeszcze w latach 90. był jedną z najbardziej znanych postaci telewizji. Jego życie bez wątpienia można nazwać niezwykłym i nie będzie w tym stwierdzeniu żadnej przesady. Mirosław Wlekły wnikliwie bada życiorys Halika, próbując znaleźć odpowiedź na pytania, czy to możliwe, że Halik rzeczywiście przeżył to, o czym opowiadał.

„Milionerka”, Ewa Winnicka
To historia najbogatszej Polki – Barbary Piaseckiej Johnson. Jak to się stało, że zwykła pokojówka z Polski, która przyjechała do USA poślubiła jednego z najbogatszych ludzi na świecie, właściciela firmy Johnson&Johnson, produkującej m.in. znane produkty higieniczne dla dzieci? Historia Barbary Piaseckiej Johnson to nie tylko świetny materiał na książkę, ale i na film.

„Lem. Życie nie z tej ziemi”, Wojciech Orliński
Stanisław Lem był jednym z najbardziej znanych polskich pisarzy na świecie. Ba, jest nim do tej pory. I to nie dlatego, że w filmie na podstawie jego „Solarisa” wystąpił George Clooney. W biografii Wojciech Orliński dzieli się z czytelnikami swoją fascynacją Lemem, szuka w jego życiorysie kluczy do odczytania dzieł pisarza i opowiada historię codziennego życia Lema – od dzieciństwa we Lwowie po literackie podróże do Moskwy i do zachodniej Europy.

„Gombrowicz. Ja, geniusz”, Klementyna Suchanow
Powyższe książki, choć bardzo ciekawe, nie mogą się jednak równać z dwutomową biografią Witolda Gombrowicza napisaną przez Klementynę Suchanow. Gombrowicz wielkim pisarzem był, wielka jest też jego biografia, i nie chodzi tu tylko o objętość tekstu (1200 stron w tym 200 stron przypisów). Klementyna Suchanow wnikliwie opisuje życie autora „Ferdydurke” najpierw bada historię rodziny, później dzieciństwo i młodość Itka, a następnie karierę pisarską. Pisząc o życiu Gombrowicza, nie zapomina jednak o przedstawieniu bogatego tła historycznego i społeczno-politycznego tamtych czasów. Dzięki temu otrzymujemy książkę, która nie tylko jest zapisem życiorysu wielkiego pisarza, ale jest jednocześnie kroniką czasu, w którym żył. Dla mnie najlepszymi fragmentami były te opisujące codzienne życie w przedwojennej Warszawie, kawiarnie literackie, życie towarzyskie, a także reakcje bliskich oraz krytyków na pierwsze książki Gombrowicza.

Dlatego, jeżeli lubicie czytać biografie, w pierwszej kolejności polecałbym wam sięgnąć po książkę „Ja, geniusz”. Choć z pewnością nie zawiedziecie się czytając również o Lemie, Barbarze Piaseckiej Johnson czy o Tonym Haliku.