7 książkowych twardych babek
Czytając niedawno „Niebezpieczne kobiety” Patryka Vegi zadumałem się na moment nad postaciami kobiecymi, które znamy z literatury. Nie brakuje wśród nich naprawdę mocnych charakterów, przy których męscy bohaterowie bledli i marnieli. Które z pań budziły prawdziwą grozę, a w których podkochiwał się każdy młody czytelnik? Oto literacki speed dating – 7 książkowych twardych babek, które poznać warto!
Lady Makbet, „Makbet” Williama Shakespeara
Kobieta tyleż demoniczna, co skuteczna w swoich działaniach. W relacji z Makbetem to ona nosiła spodnie. Aby zaspokoić wybujałe ambicje, nie cofnęłaby się przed niczym. Warto jednak zauważyć, że wcale nie traktowała biednego Makbeta instrumentalnie, nie wykorzystała go. Festiwal zbrodni i szaleństwa rozpętała powodowana autentyczną miłością do małżonka. Od samego początku widziała siebie u boku przyszłego króla, nie na jego miejscu. W pewien obłąkany sposób to nawet urocze.
Antygona, „Antygona” Sofoklesa
Dumna, niezależna buntowniczka. Dziewczyna z zasadami. Doskonale wiedziała, czym grozi sprzeciwienie się rozkazowi króla Kreona, gdy ten kategorycznie zabronił pochówku zabitego Polinejkesa. Wartości rodzinne były dla niej istotne od zawsze, wszak towarzyszyła swojemu ojcu, Edypowi, gdy ten oślepiony tułał się na wygnaniu. Zapewne byłaby świetną żoną i panią domowego ogniska – gdyby tylko po usłyszeniu królewskiego wyroku śmierci nie odebrała sobie życia sama, nieświadoma, że ostatecznie zostanie ułaskawiona. Jej narzeczony Hajmon na wieść o śmierci Antygony przebił się mieczem.
Hermiona Granger, saga o Harrym Potterze J.K. Rowling
Każdy pamięta taką ze szkoły: irytująca kujonka, z którą jednak można się zakumplować. Panna Granger zwykle przemawiała głosem rozsądku i starała się powstrzymywać przyjaciół przed wpadaniem w tarapaty, ale przydarzył się jej też klasyczny epizod pt. dama w opałach, gdy omal nie zginęła z rąk górskiego trolla. W kolejnych tomach sagi o brytyjskich czarodziejach Hermiona dorasta, przemienia się z potarganego czupiradła w piękną dziewczynę, a ostatecznie, jak to często bywa, wychodzi za mąż za szkolnego kumpla Rona.
Katniss Everdeen, „Igrzyska Śmierci” Suzanne Collins
Z pewnością nie jest łatwo dorastać w dystopijnym świecie, w którym nastolatki zmuszane są do udziału w Głodowych Igrzyskach, walkach na śmierć i życie organizowanych ku uciesze zdegenerowanych elit. Szesnastoletnia Katniss to sprawna łowczyni, której dwukrotnie udaje się przetrwać chore zawody (warto dodać, że za drugim razem jest w nich głównym celem), a ostatecznie zostaje symbolem rebelii przeciwko niesprawiedliwym rządom. Jej hart ducha i sprawność muszą robić wrażenie na współczesnych nastolatkach, dla których wyzwaniem bywa wykonanie przewrotu w przód.
Lisbeth Salander, saga „Millenium” Stiega Larssona
Dwudziestoczteroletnia hakerka o nieprzeciętnych umiejętnościach. Ponoć wzorowana na Pippi Pończoszańce. Tak samo jak słynna łobuziara z książek Astrid Lingren nie znosi zakazów ani norm i zawsze stawia na swoim – nieważne, czy chodzi o pokrycie całego ciała tatuażami, czy zemstę na kuratorze, który ją cynicznie skrzywdził. O randce czy choćby wspólnym spożyciu jej ulubionej mrożonej pizzy można wszakże zapomnieć – trudne dzieciństwo uczyniło Lisbeth całkowicie aspołeczną.
Balladyna, Juliusza Słowackiego
Femme fatale, co się zowie. Gdy facet wpadnie jej w oko, zdobędzie go choćby po trupach. Przegrawszy z siostrą Aliną uczciwą rywalizację o względy księcia Kirkora bez mrugnięcia okiem sięga po nóż. Gdy świeżo poślubiony Kirkor wyrusza na wojnę, Balladyna szybko angażuje się w romans z jego rycerzem Kostrynem. Po długich i krwawych perypetiach zostaje królową, zanosi się na rządy terroru i interweniować muszą siły nadprzyrodzone – Balladynę zabija piorun. Właśnie tak: broń nas Boże przed takimi żmijami!
Achaja, „Achaja” Andrzeja Ziemiańskiego
Mokry sen każdego, kto dorastał w czasach świetności rodzimej fantastyki spod znaku Fabryki Słów. Achaja to główna bohaterka trylogii fantasy Andrzeja Ziemiańskiego. Burzliwa biografia wymusiła na niej dostosowanie się do rozmaitych ról – od niewolnicy, przez damę do towarzystwa, po śmiercionośną wojowniczkę. Doskonale wyposażona przez naturę, choć przy tym kobieca niczym zapaśniczki z NRD (jeśli dobrze pamiętam, w jeden ze scen uczepiona gałęzi protagonistka unosi nogami konia z oprzęgiem) i subtelna jak niemieckie porno, Achaja rozkochała w sobie tysiące gimnazjalistów. Na premierę kolejnego tomu trylogii czekało się z wypiekami!
Niejako poza konkursem wspomnę jeszcze o jednej niesamowitej kobiecie. Mata Hari to co prawda postać historyczna, ale jej życiorys został zmitologizowany do tego stopnia, że właściwie można ją uznać za pół-fikcyjną. Legendarna szpieg pojawia się na kartach wielu powieści (z których najpopularniejsza to chyba „Podpisano: Mata Hari” autorstwa Yannick Murphy), a wkrótce zapewne będzie o niej znów bardzo głośno – główną bohaterką swojej najnowszej książki uczynił ją Paulo Coelho w powieści „Szpieg”.
