DLACZEGO NIGDY NIE ZAPOMNIMY O UMBERTO ECO?

Umberto Eco był człowiekiem niezwykle wszechstronnym. Włoski mediewista, filozof, powieściopisarz, autor felietonów i esejów – w Polsce był ceniony nie tylko przez środowisko naukowe, ale także czytelników. Światową sławę przyniosła mu powieść „Imię róży”. Słynął z erudycji, lista jego zainteresowań była bardzo długa. Należały do nich m.in. polityka, semiotyka, teoria literatury i sztuka średniowieczna. Umberto był także bibliofilem, w swojej bibliotece posiadał kilka tysięcy egzemplarzy bardzo różnych książek. Wyznawał pogląd, że kultura nie może być dzielona na niską i wysoką, dlatego w jego kolekcji znajdowały się zarówno starodruki, dzieła literatury pięknej, jak i komiksy.

„Wariaci i dzieci zawsze mówią prawdę”. – „Imię róży”.

Ojciec Umberto Eco oczekiwał, że syn będzie studiował prawo, jednak on zdecydował się studiować literaturę i kulturę średniowiecza. Na kierunku tym uzyskał tytuł doktora. Pracował jako redaktor w mediolańskiej stacji telewizji RAI. Był redaktorem naczelnym wydawnictwa Bompiani, a także wykładowcą na uniwersytetach w Turynie i Mediolanie. Piastował także stanowisko profesora semiotyki na uniwersytecie w Bolonii.

„Po cóż byłoby żyć, gdyby wszystko było takie, jakim się jawi?” – „Wahadło Foucaulta.”

Ogromną sławę przyniosła mu powieść „Imię róży” wydana w 1980r. Książkę tą napisał zgodnie ze swoim przekonaniem, iż każdy rodzaj literatury, także sensacyjna, może być tak samo ambitny jak inne gatunki. Książka doczekała się udanej adaptacji filmowej. Sukces „Imię róży” był dla pisarza ogromnym zaskoczeniem. Kolejne powieści: „Wahadło Foucaulta” (1988), „Wyspa dnia poprzedniego” (1994), „Baudolino” (2000), „Tajemniczy płomień królowej Loany” (2004) oraz „Cmentarz w Pradze” (2010) i „Temat na pierwszą stronę” (2015) – również cieszyły się ogromną popularnością, choć nie pobiły sukcesu pierwszej książki. Umberto Eco przed śmiercią ukończył prace nad zbiorem felietonów pod tytułem „Pape Satan Aleppe”. Pisał je od 2000 roku dla tygodnika „L’Espresso”. Książka wkrótce ukaże się w Polsce. Mimo że wielokrotnie był nominowany do nagrody Nobla, ostatecznie nie zdobył tego wyróżnienia.

„Piekło jest rajem oglądanym z drugiej strony”. – „Imię róży”

Czytelnicy na całym świecie pokochali go za umiejętność łączenia powieści sensacyjnej i historycznej z elementami traktatu filozoficznego. Pisarz tworzył wielowarstwowe fabuły, które zaspakajają potrzebę ambitnej lektury i jednocześnie przyciągają atrakcyjnością powieści detektywistycznych. Konstrukcja jego powieści pozwala odbiorcy na własną interpretację. Czytelnicy cenią także zawarte w książkach filozoficzne rozważania dotyczące dobra, zła i miłości, pisane z charakterystycznym dla Umberto wdziękiem i humorem. Książki autora „Imię róży” przesiąknięte są treściami, które zostają w czytelniku na dłużej. Wiele zdań i dialogów z jego powieści powszechnie funkcjonuje jako cytaty. Wypowiedzi samego autora również zapadały w pamięć, jak chociażby słynne: „Kto czyta książki, żyje podwójnie.”

Jeśli nie znacie twórczości Umberto Eco, zapewniamy, że warto poznać powieści pisane przez tak niezwykłą osobę. Mnogość kontekstów historycznych, a także postaci, które prezentują wiele różnych poglądów wymaga od czytelnika skupienia, a czasem sięgania do innych źródeł, by doczytać o poruszanych przez autora tematach. Spróbujcie, bo z pewnością spodoba Wam się styl pisarski Umberto i jego pomysły na konstruowanie fabuły. To dobra zabawa, ale i wysiłek intelektualny.