Kobieta w walizce

To już ósmy tom cyklu o profilerze Hubercie Meyerze, w którym Meyera tym razem jest jak na lekarstwo. W śledztwie pomaga nie Meyer, a jego podwładny Grzegorz Kaczmarek. I to on gra tutaj pierwsze skrzypce, bo Meyer siedzi w areszcie i czeka tam na proces. Dlatego niewiele może. Chociaż i tak, mimo trudnego położenia, stara się w jakiś sposób wspomóc młodszego kolegę. A Grzegorz nie ma łatwo, oj nie. Trafił mu się twardy orzech do zgryzienia. Niby podejrzenia pewne są, ale dowodów na winę konkretnego podejrzanego brak. Zresztą jest ich tak wielu, że dziw bierze, że Kaczmarek jakoś się w tym wszystkim odnajduje. Gorzej niestety odnajduje się czytelnik w gąszczu tak wielu postaci, w tym rosnącej z biegiem lektury liczby podejrzanych, z których żaden wydaje się nie mówić prawdy. Trzeba przyznać, że udało się autorce po raz kolejny wyprowadzić mnie w pole. Nie, żebym była dobrym detektywem, ale czasem udaje mi się rozwikłać sprawę przed czasem. Nie tym razem. Autorka doskonale myli tropy i zwodzi czytelnika w tak przemyślany sposób, że nie ma mowy o tym, aby wpaść na właściwy trop wcześniej niż karty zostaną wyłożone na stół. Tym bardziej, że, jak już wspomniałam, podejrzanych zamiast ubywać, z każdym rozdziałem przybywa. Do tego w małej społeczności, w jakiej prowadzone jest śledztwo, panuje zmowa milczenia. Nikt nie mówi prawdy, każdy coś ukrywa. Po drodze zaczynają wychodzić na jaw tajemnice z przeszłości i sprawa komplikuje się coraz bardziej, a każdy kolejny rozdział dostarcza więcej pytań niż odpowiedzi. To dobrze skonstruowany, przemyślany, wielowymiarowy kryminał, który wciąga i zaskakuje. Tu nic nie jest oczywiste, nic łatwe do rozszyfrowania. Lubię takie wielowątkowe, zawiłe sprawy, w których do prawdy dochodzi się krętą i pełną przeszkód ścieżką. A tu dokładnie tak jest. Nie przeszkadza nawet fakt, że Hubert Meyer został nieco odstawiony na boczny tor, a jego rolę przejął młodszy kolega. Chociaż są zupełnie inni, ten drugi nie tak bardzo kontrowersyjny, ciekawie się z nim obcuje podczas lektury. Akcja powieści toczy się szybko, do ostatnich stron nic w niej nie jest pewne, a zakończenie zaskakuje. „Kobieta w walizce” to zgrabnie napisany, wciągający kryminał z trochę zbyt dużą ilością bohaterów, przez co odrobinę można się pogubić. Chociaż jest to kolejna część cyklu, można bez obaw czytać ten tom niezależnie od poprzednich części, bo to oddzielna historia. Czekam na kolejny tom i serdecznie polecam!