Mentalista

Camilla Lackberg jak zwykle nie zawodzi. Ciekawie prowadzona fabuła podparta wiedzą dotycząca ludzkich natręctw co powoduje urealnienie bohaterów. Takich jak Oni znamy z codziennego życia. Niektórych lubimy innym podziwiamy a jeszcze inni nas zaskakują czasem drażnią . Zaczynajac czytać musimy przygotować się na zaniedbanie innych obowiązków 😉

Nie bez powodu Camilla Läckberg nazywana jest królową szwedzkiego kryminału. W „Mentaliście” widać, że pisarka jest w swojej najlepszej formie. Razem z Henrikiem Fexeusem stworzyli utkaną z niezwykłą finezją, misterną i mroczną historię, w której rzeczywistość miesza się z iluzją. Z krwawą magią, która powoli staje się rzeczywistością. Na oczach czytelnika dzieją się rzeczy, które wymykają się ludzkiemu rozumowi. Rozgrywa się historia, którą ciężko pojąć, a jeszcze trudniej zrozumieć. Nie od razu mocno angażujemy się w tok akcji, do pewnego momentu można nawet odnieść wrażenie, że śledztwo stoi w miejscu. Rzekomo niewiele się dzieje, praktycznie nic się nie zmienia. W tym czasie poznajemy trochę bardziej bohaterów powieści. Zostają też przedstawione poboczne wątki, które (znów!) pozornie nie mają nic wspólnego z toczącym się śledztwem. I nagle, gdzieś około połowy, następuje głośne łup. Dzieje się coś, co nie pozwala spokojnie usiedzieć na miejscu. Oczy wychodzą na wierzch ze zdziwienia, a szczękę pozostaje nam zbierać z podłogi. O ile przez pierwszą połowę książki sądziłam, że komuś coś się pomyliło i zamiast kryminału otrzymaliśmy dobrze skrojoną obyczajówkę z ciekawym wątkiem kryminalnym, tak w drugiej połowie przecierałam oczy ze zdumienia. No bo jak mogłam aż tak się pomylić. Jak mogłam sądzić, że nie zostanę wyprowadzona w pole. W końcu mam do czynienia z kimś, kto kryminały pisze nie od dziś. Tak, moi drodzy, autorka tak myli tropy i tak wyprowadza czytelnika w pole, że w pewnym momencie można być w niezłym szoku. Do tego okazuje się, że to wszystko, co wydawało nam się być niewiele znaczącym dodatkiem, ma znaczenie. Tu każde zdanie ma jakieś znaczenie, każde słowo może naprowadzić na właściwy trop. Muszę przyznać, że autorzy nieźle zabawili się z czytelnikiem. To jedna z lepszych i bardziej zawiłych zagadek kryminalnych, z jakimi miałam w swoim życiu do czynienia. O ile nie najlepsza. Fabuła jest niezwykle skomplikowana, a wyobraźnia autorów nieograniczona, co doskonale widać w powieści. Początkowo byłam nieco przerażona grubością książki, bo wolumin ów liczy sobie blisko 700 stron. Szybko jednak zmieniłam zdanie, bo książkę czyta się lekko i przyjemnie. Jest niesamowicie klimatyczna, gęsta, duszna, nieco klaustrofobiczna. Do tego nie jest pozbawiona dobrego humoru, na co nie zawsze można liczyć w przypadku powieści przesiąkniętej brutalnością, pełnej mrocznych scen. Wisienką na torcie jest tu jednak sam pomysł na fabułę, w której iluzja sceniczna odgrywa niebagatelną rolę. Z jednej strony jest to pewna ciekawostka, z drugiej ułatwia podsuwanie czytelnikowi fałszywych tropów, z czym mamy w książce do czynienia na każdym kroku. Drugą bardzo mocną stroną powieści są jej bohaterowie. Nieoczywiści, ze swoimi słabościami, dziwactwami i obsesjami, które tylko dodają im wiarygodności. Läckberg jest mistrzynią odkrywania zakamarków psychiki ludzkiej i zaglądania w otchłań ich duszy. I to w tej książce widać. Bohaterowie są wyraziści, to postaci z krwi i kości. Chociaż nieco dziwaczne, z tymi swoimi dziwactwami i słabościami są bliskie czytelnikowi. Stworzona przez autorów intryga kryminalna jest naprawdę spektakularna, jednak nie traci na prawdopodobieństwie, mimo że momentami wszystko to, o czym czytamy zwyczajnie nie mieści się w głowie. Pomysł na seryjnego mordercę, lubiącego magiczne sztuczki również był strzałem w dziesiątkę. Całość naprawdę robi wrażenie. Mroczny, ponury Sztokholm, zawiła fabuła, skomplikowana intryga kryminalna i szereg przykuwających uwagę, interesujących postaci sprawiają, że tę książkę chce się czytać i niecierpliwie czeka się na więcej. Psychologia postaci to największy atut powieści i chociażby dla tego aspektu warto po książkę sięgnąć. Serdecznie polecam!

Czy lubię serie kryminalne? Wprost uwielbiam. Kiedy pojawiła się zapowiedź nowej serii, nie mogłam sobie odmówić. O Camilli Lackberg czytałam wiele dobrego, chociaż sama przeczytałam dopiero jakieś dwie książki jej autorstwa. A kiedy świetna autorka łączy siły z mentalistą, to musi z tego wyjść coś arcyciekawego. Zagadka kryminalna jest niesamowicie interesująca. Połączenie iluzji i zbrodni intryguje i jest mało spotykane. Kiedy dodamy do tego dwójkę nietuzinkowych bohaterów, to trudno od lektury się oderwać. W Sztokholmie zostaje znaleziona skrzynia z przerażającą zawartością. We wnętrzu znajdowało się ciało młodej kobiety przebite mieczami. Śledztwo prowadzi specjalnie powołany zespół policji, w skład którego wchodzi Inspektor Mina Dabiri. Śledztwo utyka w martwym punkcie. Chcąc ruszyć dalej, Mina zwraca się z prośbą o pomoc do Vincenta Waldera. Vincent jest znanym i popularnym mentalistą, ekspertem od mowy ciała i iluzji. Zauważa coś, co umknęło śledczym i co wskazuje, że ofiar może być więcej. Zaczynają się żmudne poszukiwania mordercy. Czy wiedza Vicenta będzie pomocna? A może on sam ma coś wspólnego z tymi zbrodniami? "Mentalista" może odstraszać swoją objętością. Jednak wciągająca akcja, różne perspektywy i krótkie rozdziały sprawiają, że ciężko się od nie oderwać. Akcja nie pędzi, ale czytelnik jest prowadzony przez kolejne kroki trudnego śledztwa. Wątek iluzji i magicznych sztuczek jest fascynujący. W jaki sposób tworzy się iluzję, buduje magiczne akcesoria? W książkę znajduje się kilka odpowiedzi na te pytania. Autorzy bardzo skupili się na portretach psychologicznych głównych bohaterów. Zarówno Mina, jak i Vincent mają swoje problemy, fobie i są bardzo charakterystyczni. Z jednej strony są oni bardzo mocną stroną tej książki. Z drugiej zagłębianie się w ich życie osobiste, spowalnia akcje. Bardzo podobały mi się retrospekcje, powrót do dzieciństwa jednego z bohaterów. Jak się okazało, przeszłość miała bardzo duży wpływ na teraźniejszość. Podsumowując, jestem usatysfakcjonowana lekturą. Z przyjemnością sięgnę po kontynuację i ponownie spotkam się z Miną i Vincentem.