Powrót do domu

Świetnie napisana książka ❤️. Kocham tą pisarkę. Każda jej książka jest wspaniała. Bardzo polecam książkę i pisarkę. Warto też wspomnieć że to moja ulubiona książka tego miesiąca. Ta książka to coś więcej niż książka to też zawarte w niej setki emocji i uczuć.

"Powrót do domu" Kristn Hannah wywołał we mnie masę przeróżnych emocji. Potrafiłam przeżywać dwie skrajne w tym samym momencie. Książka napisana jest w bardzo dobry sposób, również pomysł jest niesamowicie ciekawy, podobnie fabuła. Także do stylu pisania nie mam zastrzeżeń. Uważam tylko, iż fabuła była trochę naciągana. Podczas czytania, w bardzo minimalnym stopniu, na myśl przyszła mi powieść Alesso Puleo "Moje serce należy do ciebie". Pomijając ten szczegół, powieść nie przypomina mi innych książek, które czytałam, za wyjątkiem oczywiście innych tej samej autorki. Wszystkie pisane są podobnym stylem. To opowieść przede wszystkim o tęsknocie, przemianie, miłości, przyjaźni, pogoni za marzeniami, zdrowiu, upływającym czasie i lojalności. Porusza szereg przeróżnych tematów i ciężko byłoby wymienić chociaż połowę z nich. Zaliczana jest do powieści obyczajowej, romansu. W świetny sposób ukazuje, że przeszłość zawsze nas dogoni, a nierozwiązane sprawy i niewyjaśnione sytuacje prędzej czy później i tak do nas dopadną. Ukazuje również, jak ważna jest komunikacja między dwojgiem ludzi i ludzka dojrzałość. Konstrukcja bohaterów mogłaby być lepsza, ale ogólnie nie jest źle. Podsumowując powieść napisana jest bardzo dobrym językiem, czyta się ją przyjemnie, porusza masę przeróżnych tematów i zachęcam do lektury!

Kristin Hannah jest niewątpliwie mistrzynią w pisaniu książek, które zabierają czytelnika w podróż po ludzkich emocjach. Jej kolejna powieść „Powrót do domu” przeczytałam jednym tchem, ale wiem, że będę do niej wracać. Autorka w niezwykle piękny sposób przeplata w niej wiele wątków. Trudno powiedzieć, która postać jest tu głównym bohaterem. „Powrót do domu” to historia miłości, różnych miłości, nie rzadko trudnych i bolesnych. Tematem wokół którego autorka oplata swoją opowieść jest transplantacja serca jednego z bohaterów. Angel jest aktorem, który jest uzależniony od alkoholu, narkotyków, papierosów, przygodnego seksu. Żyje od imprezy do imprezy z przerwą na kręcenie filmów. To życie na krawędzi przerywa kolejny zawał serca i diagnoza lekarza, że ma kilka tygodni życia przed sobą. Trafia do kliniki w mieście, gdzie się urodził i mieszkał do 17 roku życia i z którego wyjechał 17 lat temu. W tym mieście wciąż mieszka z córką i pracuje jako kardiolog jego pierwsza miłość – Madeline oraz jego starszy brat Francis, który został księdzem. Czekając na przeszczep i potem po przeszczepie serca, Angel przechodzi przemianę. Niebagatelny wpływ mają na to dwa fakty. Po pierwsze poznaje swoją córkę. A po drugie osoba dawcy. Ale nie tylko Angiel zaczyna swoje życie na nowo. Pozostali bohaterowie również. W trakcie lektury były chwile łez, wzruszenia, smutku, zadumy i radości. Autorka stwarza okazję do zastanowienia się nad sobą i swoim stosunkiem do kilku życiowych kwestii jak choćby do transplantacji czy tego co jest po śmierci. Powieść należy do tych, których się nie zapomina i wraca myślami do bohaterów, ich przeżyć i stawianych przez autorkę pytań. Tę książkę po prostu trzeba przeczytać.