Szkoda, że cię tu nie ma

Książkę czytało się wspaniale. Naprawdę skłania do refleksji jak ostatnie lata wpłynęły na nasze emocje, postrzeganie świata i innych ludzi. Naprawdę warto przeczytać.

Jodi Picoult jest jedną z moich ulubionych autorek i z ciekawością sięgnęłam po jej najnowszą powieść. Nie zwiodłam się. Mimo, że sam temat pandemii nie jest oryginalny, fabuła opisana przez autorkę jest oryginalna i ciekawa. „Szkoda, że cię tu nie ma” to piękna historia z wartkim przebiegiem zdarzeń i z nieoczekiwanym zwrotem akcji. Jest to opowieść o życiu młodej dziewczyny, które nieoczekiwanie wyhamowuje z powodu pandemii. W tle znajdujemy opis zmagań lekarzy próbujących poradzić sobie z nieznanym wirusem. Główna bohaterka ma za sobą kilka dni w śpiączce pod respiratorem, ale udaje jej się pokonać wirusa. Jednak te kilka dni, a właściwie to, co podczas śpiączki przeżyła, zmieniają jej patrzenie na świat i na swoje życiowe plany. Każdy z nas ma swoje wspomnienia z okresu pandemii i myślę, że Jodi Picoult udało się trafnie oddać wiele emocji wiązanych z tym czasem. Powieść pokazuje nam, że celem życia nie powinno być gromadzenie dóbr, ale gromadzenie przeżyć. Moim zdaniem jest to piękna, refleksyjna, ale też romantyczna, godna polecenia i warta przeczytania, lektura z przesłaniem.

Szukasz opowieści, która pozwoli co zrozumieć, jak głęboki zmieniły cię ostatnie trzy lata? Oto ona. Diana zawsze miała plan I harmonogram, którego się trzymała, wszystko poukładane, zaplanowane o uporządkowane. Na liście tych planów był ślub przed trzydziestką, dzieci w ciągu piecu kolejnych lat i oczywiście wielka kariera. Dość typowe cele, które większość z nas także ma. Na razie jednak jest na początku tej drogi, ma chłopaka, przyszłego chirurga, który Ci prawda jeszcze się jej nie oświadczył, ale na pewno to zrobi na wspólnych wakacjach na Galapagos. Życia jednak nie da się przewidzieć, ani zaoponować, nigdy nie idzie krok po kroku tak jak to sobie ułożyliśmy. Los często nas zaskakuje i rzucą kłody pod nogi, a my musimy nauczyć się żyć tym co jest, doceniać to, a nie rozpocząć nad tym, że nie poszło według naszej jeśli. Wielkim nieprzewidzeniem i zmiana planów okazała się pandemia koronawirusa. Przez nią jej ukochany Finn musiał zostać w szpitalu, termin wyjazdu się zbliżał, pieniędzy nów dało się odzyskać, więc musiała jechać sama. Zdecydowanie nie są ta wymarzonego wakacje takie jak sobie zaplanowała. Nie dość, e nie ma u jej boku chłopaka, to jeszcze zgubiła bagaż, hotele jak i granice zostały zamknięte, a ona nie miała jak wrócić do domu… Została więc sama w obcym miejscu nie znając języka. Jednak nie zawsze wszystko jest takie straszne, jakie się na początku wydaje. Udało się jej zaprzyjaźnić z miejscową rodzinka i znaleźć miejsce pobytu na ten czas. Choć nic nie poszło jak zaplanowała, odkryła piękną przyrodę wyspy, poznała nowych znajomych, a także po raz pierwszy zajrzała w głąb siebie. Gdy już przyjdzie wrócić do domu nie będzie taka sama jak wtedy gdy wyjeżdżała To bardzo życiowa historia, opisująca to co wielu ludzi przeżyło. Dużo perypetii i kłód od losu, a jednak pokazanie też że nie ma tego złego ci by na dobre nie wyszło. Głębokie rozmyślaniach zmiany, jakie zasłużyłeś w bohaterce. Ciekawa książka.