Zabawa w chowanego

Muszę przyznać, że jest to moje pierwsze spotkanie z Guillaume Musso i kompletnie nie wiedziałam czego mogę się po nim spodziewać. Okazało się, że jest to najbardziej pokręcona książka jaką kiedykolwiek dane było mi czytać. Zacznijmy od tego, że styl pisania autora bardzo przypadł mi do gustu. Pisze lekko i przyjemnie, a sposób w jaki dochodzi do wniosków jest wyjątkowy. Potrafi się on bawić czytelnikiem i wpuszczać go w przysłowiowe maliny. Jeżeli chodzi o gatunek to nie jest to jednoznaczny thriller, ani powieść obyczajowa czy kryminał. Pomysł na fabułę okazał się być wyjątkowy, na swój sposób dziwny, ale i niezwykle ciekawy. Już od samego początku trzyma w napięciu pomimo, że akcja nie pędzi jak szalona. Co chwile autor podsuwa nam pewne wskazówki, aby nagle zgubić trop i wprowadzić nas w jeszcze większe osłupienie. Mogłoby się wydawać, że autor w swojej książce stworzył dwie odrębne historie z różnymi bohaterami. Jednak zagłębiając się w lekturze, która wymaga od nas niezwykłego skupienia wszystko zaczyna się łączyć w jedną spójną całość. Tak naprawdę tytuł książki jest jak najbardziej trafny, ponieważ autor prowadzi z nami swego rodzaju zabawę w chowanego. Bawi się nami, wodzi za nos, sprawia że przerzucamy kartkę za kartką, aby dowiedzieć się co będzie dalej. Całość skłania nas do interpretacji i wyciągania wniosków z tego co przeczytaliśmy oraz rozróżniania życia realnego od fikcji. Powoduje, że zaczynamy zastanawiać się nad tym, czy aby życie nie wymyka nam się z rąk. Śmiało mogę powiedzieć, że książka ta to swego rodzaju pomieszanie z poplątaniem, które zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Jest to opowieść dziwna, ale i niesamowita. Jeżeli chcecie troszczkę pogłówkować to zdecydowanie polecam!