Jedno życzenie

Polecam, książka odpowiednia dla czytelnika w każdym wieku

Kolejny już raz Nicholas Sparks, okrzyknięty mistrzem romantycznych historii, mnie nie zawiódł. Kolejny raz przedstawioną na kartach książki historią zawładnął moimi uczuciami i spowodował, że podczas lektury łzy cisnęły mi się do oczu. Sentymentalny czytelnik odnajdzie w tej historii emocje, które z trudem będzie mógł opanować. Ich ogrom i różnorodność sprawi, że odbiorca zaangażuje się w tę powieść całkowicie, że czytając ją będzie miał naprzemiennie  łzy wzruszenia i uśmiech na twarzy.  Ponad to zacznie analizować swoje życie, wspominać pierwszą miłość i powróci do czasu swojej młodości. Autor na kartach książki zabierze nas na wyspę Ocracoke, gdzie zaprezentuje nam historię nastoletniej miłości, obarczonej cierpieniem. Cierpieniem, które po upływie dwudziestu lat okaże się prezentem od losu, a jednocześnie odnalezione  u schyłku życia pozwoli ukoić ból. Ból związany z rozstaniem, z pierwszą miłością i z niesprawiedliwością… Piękna, wzruszająca opowieść, którą z czystym sercem polecam każdemu czytelnikowi bez względu na wiek. Przeczytajcie i przekonajcie się jakie emocje tym razem zafundował nam czytelnikom Nicholas Sparks. Gorąco polecam!

Na dwudziestopięciolecie swojej twórczości Nicholas Sparks sprezentował, swoim czytelnikom powieść pt. " Jedno życzenie ". Jak zwykle, tak i tym razem autor zabiera nas w sentymentalną podróż w czasie. Dzieje się to dzięki historii, którą umierająca na raka Maggie Dawes, opowiada swojemu pracownikowi. Ten młody człowiek z czasem stał się powiernikiem i przyjacielem słynnej fotoreporterki, podróżniczki i współwłaścicielki galerii sztuki. Zawód, który jest jednocześnie pasją, kobieta zawdzięcza swojej pierwszej miłości z okresu wczesnej młodości. Gdy Maggie zaszła w ciążę w wieku zaledwie szesnastu lat, rodzice wysłali ją do ciotki na wyspę Ocracoke. Chcieli aby tam z dala od znajomych, urodziła i oddała do adopcji swoje dziecko. To tam poznała chłopaka w którym, , zakochała się ze wzajemnością. Kto miał okazję przeczytać choć trzy książki Nicholasa Sparksa, ten wie że są ona oparte na pewnych schematach charakteryzujących jego twórczość. Są to, bowiem, melodramaty, opowiedziane w taki sposób aby poruszyć serce czytelnika i doprowadzić go łez. Tak też jest w przypadku tej powieści. Akcja książki rozwija się niespiesznie tworząc obyczajowe tło powieści a jednocześnie hipnotyzując czytelnika. Powoli zagłębiamy się w losy bohaterów i współuczestniczymy w ich codziennym życiu. Nawet niezauważamy w którym momencie stają się oni dla nas ważni a ich los czy cierpienie nie są nam obojętne. Wraz z nimi przenosimy się w ich świat i kibicujemy każdemu z nich trzymając kciuki za szczęśliwe zakończenie. Ale czy Sparks pisze książki z heppy endem ? Piękna, wzruszająca lektura obyczajowa z wątkiem romantycznym i dramatycznymi scenami. Kolejny wyciskacz łez. Przewidywalność fabuły nie odbiera przyjemności czytania. Autor nie oszczędza czytelnika bombardując go emocjami cierpienia, bólu ale i empatii. Patrzymy na bohaterów którzy stoją przed trudnymi wyzwaniami i przeszkodami nie do pokonania. Meggi jest kobietą bardzo mocno doświadczoną przez życie, a jedynie jej pasja i talent przynoszą prawdziwe chwile szczęścia. Ale ta sielanka nie trwa długo. Miłośników twórczości Nicholasa Sparksa nie muszę przekonywać do sięgnięcia po tę lekturę a tych którzy jeszcze nie znają jego powieści zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.