Mój ojciec nazista

Uporządkowanie życie Libby Trent zmienia się diametralnie w przeciągu kilku minut. Informacja, że jej ojciec (Daniel Weiss)jest podejrzany o zbrodnie, których miał dokonać w Sobiborze, rujnują jej świat. Libby ma ogromne poczucie sprawiedliwości. Postanawia znaleźć dowody, które oczyszczą bądź obciążą ojca. To dla niej trudny czas. Nie dopuszcza do siebie myśli o winie ojca. Akcja dzieje się na przestrzeni czasu. Lata współczesne w Stanach Zjednoczonych oraz czasy wojenne w Sobiborze. Mam mieszane uczucia po przeczytaniu książki. Oczywiście były momenty, które chwytały za serce. Jednak, jeśli chodzi o tematykę wojenną, wolę wybrać historie oparte na faktach. Są naprawdę przejmujące, czuć autentyczność. Tutaj trochę tego zabrakło. Bohaterka często irytująca. Dużo dialogu, który powtarzał się i nie popychał akcji do przodu. Jednak książka, która porusza tematy związane z drugą wojną światową, poruszy także serce. Opowieść Libby i jej ojca, pokazuje że nie wszystko jest czarno-białe i nie nam osądzać, bo nie jesteśmy w stanie tego pojąć. Myślę, że interesując się tematyką obozową, warto poszukiwać prawdziwych historii. Historii ludzi, którzy opowiadają o swoich losach, losach wojennych. Takie książki-wspomnienia to nasza historia więc trzeba szukać tej prawdy.

Okres II wojny światowej to ciągle temat budzący emocje. Tym razem autorka przedstawia go przez pryzmat przeżyć Amerykanki, która nagle dowiaduje się, że jej 96-letni ojciec nie jest tym za kogo się podaje. Po przyjeździe do Stanów Zjednoczonych w 1947 podał się za Daniela Weissa, ale naprawdę jest nazistą, księgowym obozu zagłady w Sobiborze – Hansem Brennerem. Ojciec wpił Libby Trent wysokie standardy moralne, a teraz ona miota się między miłością do ojca i chęcią ochrony go, a potrzebą postąpienia zgodnie z sumieniem. Cała sytuacja i ta wewnętrzna walka Libby odbija się na relacjach rodzinnych. Równolegle autorka opisuje życie i przeżycia młodego 23-letniego księgowego, który nagle zostaje oficerem SS i z 17-letnią siostrą przyjeżdża do Sobiboru jesienią 1942 roku. Kiedy Hans uświadamia sobie gdzie się znalazł i co się tu dzieje chce wyjechać. Jednak ostatecznie nie decyduje się na wyjazd na front wschodni i spędza w obozie cały rok, aż do czasu jego likwidacji. Jest to bardzo poruszająca i pouczająca lektura, zmuszająca do refleksji i przemyśleń. Jakże łatwo jest oceniać kogoś, potępiać, ferować wyroki kiedy jest to ktoś obcy. Autorka poprzez przeżycia bohaterów pokazuje nam jak to wygląda, kiedy tym „złym” jest ktoś najbliższy – ojciec, dziadek. Dalsze opisy wydarzeń i przeżyć bohaterów jeszcze nie raz zmuszą czytelnika do refleksji i zadumy nad motywacją ludzkich zachowań. Bardzo wartościowa pozycja.